Verbum

◎ Кулды́ка ’чалавек, які хутка гаворыць’ (Мат. Маг.). Першапачатковае значэнне ’кульгавы чалавек’. Параўн. семантычны пераход ’спатыкацца’ > ’запінацца’ (кулдыкаць©Жул- дыкаць ₂). Фармальна ўтварэнне гэтага слова можна растлумачыць як кантамінацыі кульгаць (гл.) і хадыка. Параўн. калдыка. Ненадзейныя паралелі ў Фасмера (2, 288).

◎ Кулды́каць ₁ ’куляцца’ (Шпіл.). Гл. кулдыка.

◎ Кулды́каць ₂ ’невыразна гаварыць’ (Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг.). Гл. кулдыка.

◎ Кулдыка́цца ’перакульвацца’ (Мат. Гом., Бяльк., Гарэц., Янк. III). Да кулдыка (гл.).