крэці́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			крэці́н | 
			крэці́ны | 
			
		
			| Р. | 
			крэці́на | 
			крэці́наў | 
			
		
			| Д. | 
			крэці́ну | 
			крэці́нам | 
			
		
			| В. | 
			крэці́на | 
			крэці́наў | 
			
		
			| Т. | 
			крэці́нам | 
			крэці́намі | 
			
		
			| М. | 
			крэці́не | 
			крэці́нах | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
крэці́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).
2. Пра разумова абмежаванага, тупога чалавека (лаянк.).
|| ж. крэці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. крэці́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
крэці́н м., прям., перен. крети́н
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
крэці́н, ‑а, м.
1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).
2. Лаянк. Пра тупога, разумова абмежаванай чалавека.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
крети́н прям., перен. крэці́н, -на м.;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
крэці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да крэцін.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
вы́радак, ‑дка, м.
1. Той, хто страціў станоўчыя фізічныя або псіхічныя якасці пакалення; крэцін; пачвара. // Нікчэмны, непрыязны чалавек; вылюдак. Маральны вырадак.
2. Найгоршы ці найлепшы сярод пэўнай групы людзей. [Аляксей Іванавіч:] — Хлопец гэты па-сапраўднаму дружыў з намі, з галыцьбой, за што ў сваёй сям’і яго лічылі вырадкам. Скрыпка.
3. Жорсткі чалавек; гвалтаўнік; садыст. Фашысцкія вырадкі.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
дурань, дурны, вар'ят; дурніца, дурыла, дуралей, прыдурак, тупіца, ёлуп, ёлупень, доўбень, асталоп, абэлтух, шаленец, ідыёт, псіхапат, крэцін (разм.); асёл, баран, пень, палена, дуб, дубіна, бот, лапаць, халява, хамут, абух, бязмен (перан., лаянк.) □ дурная галава, яловая галава
 Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)