Verbum

анлайнавы слоўнік

крэці́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крэці́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).

2. Пра разумова абмежаванага, тупога чалавека (лаянк.).

|| ж. крэці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. крэці́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэці́н м., прям., перен. крети́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэці́н, ‑а, м.

1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).

2. Лаянк. Пра тупога, разумова абмежаванай чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэці́н

(фр. cretin)

1) хворы на крэцінізм 1;

2) перан. тупіца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

крэці́н

(фр. crétin)

фізічна і разумова недаразвіты чалавек у сувязі з парушэннем функцый шчытападобнай залозы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крети́н прям., перен. крэці́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крэці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да крэцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kretyn

м.

1. мед. крэцін;

2. разм., абразл. крэцін, ідыёт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

goof¹ [gu:f] n. infml

1. глу́пства

2. ду́рань, крэці́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)