Verbum

анлайнавы слоўнік

крыўля́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыўля́нне ср.

1. кривля́нье, грима́сничанье; пая́сничанье разг.;

2. лома́нье разг.; кривля́нье, жема́нничанье разг.;

1, 2 см. крыўля́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыўля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. крыўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

Рабіць грымасы, трымацца ненатуральна.

К. перад люстэркам.

|| наз. крыўля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камедыя́нцтва, -а, н.

Прытворства, крыўлянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скамаро́ства, -а, н.

1. Занятак, прафесія скамарохаў.

2. Блюзнерства, крыўлянне, камедыянцтва (разм., неадабр.).

|| прым. скамаро́шскі, -ая, -ае.

Скамарошскае выступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кривля́нье крыўля́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буфо́нства, ‑а, м.

Штукарства, крыўлянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балага́нства, ‑а, н.

Разм. Блазнаванне, крыўлянне, апашленне чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жема́нничанье разг. мане́рнічанне, -ння ср., крыўля́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)