Кры́т

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кры́т
Р. Кры́та
Д. Кры́ту
В. Кры́т
Т. Кры́там
М. Кры́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Крыт ’крот’ (Дразд.). Гл. крот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крит о. Крыт, род. Кры́та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабіры́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Палац з мноствам пакояў і заблытаных хадоў, пабудаваны, паводле старажытнагрэчаскага падання, Дэдалам на востраве Крыт.

2. Складанае, заблытанае размяшчэнне памяшканняў, праходаў, дарог, алей у парку і пад. Вялізны санаторый адразу здаўся Казанцаву сапраўдным лабірынтам. Васілевіч.

3. перан. Што‑н. вельмі складанае, заблытанае, у чым цяжка адразу разабрацца. Лабірынт думак. Лабірынт падзей. □ У лабірынце памяці маёй Цудоўнейшыя скарбы выяўляю. Танк.

4. Спец. Унутраная частка вуха.

[Грэч. labyrinthos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)