крыні́чнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
крыні́чнік |
| Р. |
крыні́чніку |
| Д. |
крыні́чніку |
| В. |
крыні́чнік |
| Т. |
крыні́чнікам |
| М. |
крыні́чніку |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
крыні́чнік, -ку м., бот. верони́ка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыні́чнік, ‑у, м.
Род адна‑, двух- і шматгадовых травяністых раслін, радзей кустоў, сямейства залознікавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Крыні́чнік ’крынічнік паручайны, Veronica beccabunga L.’ (Кіс., Гарэц.). Да крыніца 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
верони́ка ж., бот. крыні́чнік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Крыні́шнік ’топкае, балоцістае месца, дрыгва’ (Бяльк.). Да *крынічнік ’тс’ (шнСчн). Гл. крыніцах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Падхло́п ’крынічнік даўгалісты, Veronica longifolia L.’ (Кіс., Касп.). Да хлопаць, паводле ўласцівасцей кветак’ (параўн. Аненкаў, 164).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́квіца ’расліна крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’. Расліна, падобная на бабоўнік, відаць, названа як ракаўнік 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сціла́ха, сцялу́ха ’крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’ (Кіс.). Відаць, да -сцілаць, паколькі расліна сцелецца па зямлі, параўн. назву той жа расліны ўкр. лежа́чка (Макавецкі, Sł. botan.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сцялу́ха ’крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’ (Касп., Кіс.). Відаць, да сцяліць (гл.), іншая назва расліны расходнік (гл.), параўн. таксама сцялі́ по́ля ’вязель палявы’: расце на дзірванох, сцеліцца (смарг., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)