крыні́чнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крыні́чнік
Р. крыні́чніку
Д. крыні́чніку
В. крыні́чнік
Т. крыні́чнікам
М. крыні́чніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

крыні́чнік, -ку м., бот. верони́ка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыні́чнік, ‑у, м.

Род адна‑, двух- і шматгадовых травяністых раслін, радзей кустоў, сямейства залознікавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыні́чнік

т. 8, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Крыні́чнік ’крынічнік паручайны, Veronica beccabunga L.’ (Кіс., Гарэц.). Да крыніца 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

veronica [vəˈrɒnɪkə] n. bot. крыні́чнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

верони́ка ж., бот. крыні́чнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Крыні́шнік ’топкае, балоцістае месца, дрыгва’ (Бяльк.). Да *крынічнік ’тс’ (шнСчн). Гл. крыніцах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Падхло́п ’крынічнік даўгалісты, Veronica longifolia L.’ (Кіс., Касп.). Да хлопаць, паводле ўласцівасцей кветак’ (параўн. Аненкаў, 164).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́квіца ’расліна крынічнік лекавы, Veronica officinalis L.’. Расліна, падобная на бабоўнік, відаць, названа як ракаўнік 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)