Во́ля-Крупіцы́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Во́ля-Крупіцы́
Р. Во́ля-Крупіцо́ў
Д. Во́ля-Крупіца́м
В. Во́ля-Крупіцы́
Т. Во́ля-Крупіца́мі
М. Во́ля-Крупіца́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Крупі́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Крупі́ца
Р. Крупі́цы
Д. Крупі́цы
В. Крупі́цу
Т. Крупі́цай
Крупі́цаю
М. Крупі́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

часці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Невялікая частка, доля чаго‑н. [Соф’я Пармон:] — Гэтым людзям мы верым, як самім сабе. Яны — часцінка нас. «Маладосць». Часцінка мая ёсць у той перамозе, Якую ў змаганні здабыў мой народ. Прыходзька.

2. звычайна мн. (часці́нкі, ‑нак). Невялікія цвёрдыя крупіцы, частачкі якой‑н. масы, рэчыва. Залатаносны пясок прамываўся на аўчыне — пясок зносіла вада, а часцінкі каштоўнага металу заставаліся ў поўсці. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)