кро́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кро́шка |
кро́шкі |
| Р. |
кро́шкі |
кро́шак |
| Д. |
кро́шцы |
кро́шкам |
| В. |
кро́шку |
кро́шкі |
| Т. |
кро́шкай
кро́шкаю |
кро́шкамі |
| М. |
кро́шцы |
кро́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кро́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
1. Маленькая, дробная часцінка чаго-н.
К. пячэння.
Хлебныя крошкі.
2. зб. Сыпучае рэчыва з дробных, раскрышаных часцінак чаго-н. (спец.).
Мармуровая к.
◊
Да крошкі — поўнасцю, зусім расходаваць, аддаць і пад.
Ні крошкі — няма ніколькі.
|| памянш. кро́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кро́шка ж.
1. (крохотный кусочек чего-л.) кро́шка, кро́ха;
к. хле́ба — кро́шка хле́ба;
2. (о ребёнке) кро́шка;
3. собир., спец. кро́шка;
мармуро́вая к. — мра́морная кро́шка;
◊ ні ~кі — ни кро́шки;
і ~кі пабра́ць — быть похо́жим как две ка́пли воды́;
да ~кі — до кро́шки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́шкаI
1. (хлеба и т. п.) кро́шка, -кі ж.;
2. перен. кро́шка, -кі ж., крыха́, -хі́ ж.;
нет ни кро́шки няма́ ні кро́шкі;
3. спец. кро́шка, -кі ж.;
мра́морная кро́шка мармуро́вая кро́шка;
4. (малютка) малы́шка, -кі ж.;
◊
поду́майте хоть кро́шку паду́майце хоць тро́шкі (кры́шку);
ни кро́шки (ничуть) ані́, ні кры́шку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́шкаII ж. (действие) крышэ́нне, -ння ср.; (вид чего-л. накрошенного) кры́шыва, -ва ср.;
таба́к ме́лкой кро́шки тыту́нь дро́бнага кры́шыва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
1. Маленькі кусочак, дробная часцінка чаго‑н. Хлебныя крошкі. □ Па абрусе растрэсены крошкі французскага торта. Баранавых. Разам з дымам Ходас суха сплюнуў з языка крошку горкага тытуню. Адамчык. // зб. Здробненая маса якога‑н. рэчыва. Тарфяная крошка. □ [За клумбай] — кветкавы дыван, перарэзаны чырвонай дарожкай з цаглянай крошкі. Шамякін.
2. Разм. Пра дзіця, маладую істоту. І нават крошка Соня І тая пахвалілася: — І я сама сягоння Вунь чыста як памылася! Шуцько.
3. у знач. прысл. кро́шку. Разм. Трошкі, нямнога. Яўсей гэтага коціка неяк палюбіў: то малака яму налье ў сподак, то мяса з баршчу падкіне крошку. Сабаленка.
•••
Да крошкі — поўнасцю, зусім (расходаваць, аддаць што‑н. і пад.).
І крошкі падабраць гл. падабраць.
Ні крошкі — ніколькі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кро́шка ’кавалачак’ (ТСБМ, Яўс., Сержп., КЭС, лаг., ТС, Нас.). Да ст.-рус. кръха, якое дакладна адпавядае літ. krušà ’град’. Гл. крышыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
малы́шка ж. малы́шка, кро́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мала́я сущ. (о девочке) кро́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыха́ ж. (незначительное количество) немно́го; (маленькая частица — ещё) кро́ха, кро́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)