кро́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кро́шка кро́шкі
Р. кро́шкі кро́шак
Д. кро́шцы кро́шкам
В. кро́шку кро́шкі
Т. кро́шкай
кро́шкаю		 кро́шкамі
М. кро́шцы кро́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кро́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Маленькая, дробная часцінка чаго-н.

К. пячэння.

Хлебныя крошкі.

2. зб. Сыпучае рэчыва з дробных, раскрышаных часцінак чаго-н. (спец.).

Мармуровая к.

◊

Да крошкі — поўнасцю, зусім расходаваць, аддаць і пад.

Ні крошкі — няма ніколькі.

|| памянш. кро́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кро́шка ж.

1. (крохотный кусочек чего-л.) кро́шка, кро́ха;

к. хле́ба — кро́шка хле́ба;

2. (о ребёнке) кро́шка;

3. собир., спец. кро́шка;

мармуро́вая к. — мра́морная кро́шка;

◊ ні ~кі — ни кро́шки;

і ~кі пабра́ць — быть похо́жим как две ка́пли воды́;

да ~кі — до кро́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́шка​I

1. (хлеба и т. п.) кро́шка, -кі ж.;

2. перен. кро́шка, -кі ж., крыха́, -хі́ ж.;

нет ни кро́шки няма́ ні кро́шкі;

3. спец. кро́шка, -кі ж.;

мра́морная кро́шка мармуро́вая кро́шка;

4. (малютка) малы́шка, -кі ж.;

◊

поду́майте хоть кро́шку паду́майце хоць тро́шкі (кры́шку);

ни кро́шки (ничуть) ані́, ні кры́шку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́шка​II ж. (действие) крышэ́нне, -ння ср.; (вид чего-л. накрошенного) кры́шыва, -ва ср.;

таба́к ме́лкой кро́шки тыту́нь дро́бнага кры́шыва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Маленькі кусочак, дробная часцінка чаго‑н. Хлебныя крошкі. □ Па абрусе растрэсены крошкі французскага торта. Баранавых. Разам з дымам Ходас суха сплюнуў з языка крошку горкага тытуню. Адамчык. // зб. Здробненая маса якога‑н. рэчыва. Тарфяная крошка. □ [За клумбай] — кветкавы дыван, перарэзаны чырвонай дарожкай з цаглянай крошкі. Шамякін.

2. Разм. Пра дзіця, маладую істоту. І нават крошка Соня І тая пахвалілася: — І я сама сягоння Вунь чыста як памылася! Шуцько.

3. у знач. прысл. кро́шку. Разм. Трошкі, нямнога. Яўсей гэтага коціка неяк палюбіў: то малака яму налье ў сподак, то мяса з баршчу падкіне крошку. Сабаленка.

•••

Да крошкі — поўнасцю, зусім (расходаваць, аддаць што‑н. і пад.).

І крошкі падабраць гл. падабраць.

Ні крошкі — ніколькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́шка ж

1. (дробная часцінка) Krúme f -, -n, Krümel m -s, -; Krümchen n -s, -;

2. у знач прысл:

ні кро́шкі разм (überháupt, gar) nichts, kéinen [nicht éinen] Deut; kein bíss¦chen, nicht im Míndesten (ніколькі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крошка

Том: 16, старонка: 176.

img/16/16-176_0845_Крошка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Кро́шка ’кавалачак’ (ТСБМ, Яўс., Сержп., КЭС, лаг., ТС, Нас.). Да ст.-рус. кръха, якое дакладна адпавядае літ. krušà ’град’. Гл. крышыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

малы́шка ж. малы́шка, кро́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)