кро́н

‘фарба’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кро́н
Р. кро́ну
Д. кро́ну
В. кро́н
Т. кро́нам
М. кро́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кро́н

‘шкло для аптычных прыбораў’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кро́н кро́ны
Р. кро́на кро́наў
Д. кро́ну кро́нам
В. кро́н кро́ны
Т. кро́нам кро́намі
М. кро́не кро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крон I (род. кро́ну) м. (краска) крон

крон II м., физ. крон

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крон​I (краска) крон, род. кро́ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крон​II (оптическое стекло) крон, род. кро́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крон ​1, ‑у, м.

Мінеральная хромавая фарба. Жоўты крон.

[Ад грэч. chrōma — фарба.]

крон ​2, ‑у, м.

Спец. Тое, што і кранглас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́на¹, -ы, мн. -ы, крон, ж.

Верхняя галіністая частка дрэва з яго лісцем.

Пад кронамі дубоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кро́на², -ы, мн. -ы, крон, ж.

Грашовая адзінка ў Чэхіі, Даніі, Нарвегіі, Швецыі і некаторых іншых краінах Заходняй Еўропы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кро́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кро́на кро́ны
Р. кро́ны кро́н
Д. кро́не кро́нам
В. кро́ну кро́ны
Т. кро́най
кро́наю		 кро́намі
М. кро́не кро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́нчык, ‑а, м.

1. Абадок чаго‑н. Венчык капыта. □ Навокал.. чорныя, напалову заваленыя цэглай зеўры печаў, дрэвы з абсмаленымі камлямі і падсушанымі венчыкамі крон. Сачанка.

2. Тое, што і вяночак (у 2 знач.).

3. Памянш. да вянец (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)