крапі́ўнік, -а і -у, м.

1. -а, мн. -і, -аў. Стракаты матылёк, вусені якога жывуць на крапіве.

2. -у. Зараснік крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крапі́ўнік

‘зараснік крапівы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крапі́ўнік
Р. крапі́ўніку
Д. крапі́ўніку
В. крапі́ўнік
Т. крапі́ўнікам
М. крапі́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крапі́ўнік

‘матылёк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крапі́ўнік крапі́ўнікі
Р. крапі́ўніка крапі́ўнікаў
Д. крапі́ўніку крапі́ўнікам
В. крапі́ўніка крапі́ўнікаў
Т. крапі́ўнікам крапі́ўнікамі
М. крапі́ўніку крапі́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крапі́ўнік м.

1. (род. крапі́ўніку) (заросли крапивы) крапи́вник;

2. (род. крапі́ўніка) зоол. крапи́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крапі́ўнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Стракаты матылёк, вусені якога жывуць на крапіве.

2. ‑у. Зараснікі крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крапі́ўнік 1 ’радняны мяшок’ (Мат. Гом., Янк. III, Нар. сл.). З валокнаў крапівы ткалі тканіну, таму мяшок атрымаў такую назву.

Крапі́ўнік 2 ’пазашлюбнае дзіця, байструк’ (Касп., Бяльк., Др.-Падб., Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Мат. Маг., Мядзв., Нар. сл., Янк. II). Унутраная форма — дзіця, якое нарадзілася ў крапіве’. Параўн. польск. pokrzywnik, чэш. kopřivnik ’тс’ (Брукнер, 24).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крапи́вница ж.

1. мед. крапі́ўніца, -цы ж.;

2. зоол. крапі́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крапи́вник м.

1. (заросли крапивы) крапіва́, -вы́ ж., крапі́ўнік, -ку м.;

2. зоол. валаво́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Валаво́кі (БРС). З рус. волоокий, якое з’яўляецца калькай грэч. βοῶπις ’валавокі’ (Шанскі, 1, В, 151). Аднак варта прыняць пад увагу дыялектную назву расліны валавока ’крапіўнік’, макед. волоока ’мальва лясная’. Параўн. таксама рус. смал. волопокий ’з вялікімі вачыма’, волоплястый.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)