крапі́ўнік, -а і -у, м.

1. -а, мн. -і, -аў. Стракаты матылёк, вусені якога жывуць на крапіве.

2. -у. Зараснік крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крапі́ўнік

‘зараснік крапівы’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. крапі́ўнік
Р. крапі́ўніку
Д. крапі́ўніку
В. крапі́ўнік
Т. крапі́ўнікам
М. крапі́ўніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крапі́ўнік

‘матылёк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. крапі́ўнік крапі́ўнікі
Р. крапі́ўніка крапі́ўнікаў
Д. крапі́ўніку крапі́ўнікам
В. крапі́ўніка крапі́ўнікаў
Т. крапі́ўнікам крапі́ўнікамі
М. крапі́ўніку крапі́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крапі́ўнік м.

1. (род. крапі́ўніку) (заросли крапивы) крапи́вник;

2. (род. крапі́ўніка) зоол. крапи́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крапі́ўнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Стракаты матылёк, вусені якога жывуць на крапіве.

2. ‑у. Зараснікі крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крапіўнік (птушка) 8/624—625 (укл.); 12/46 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Крапі́ўнік1 ’радняны мяшок’ (Мат. Гом., Янк. III, Нар. сл.). З валокнаў крапівы ткалі тканіну, таму мяшок атрымаў такую назву.

Крапі́ўнік2 ’пазашлюбнае дзіця, байструк’ (Касп., Бяльк., Др.-Падб., Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Мат. Маг., Мядзв., Нар. сл., Янк. II). Унутраная форма — дзіця, якое нарадзілася ў крапіве’. Параўн. польск. pokrzywnik, чэш. kopřivnik ’тс’ (Брукнер, 24).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крапі́ўнік Месца, якое зарасло крапівой (Стаўбц. Прышч).

ур. Крапі́ўнік (поле) Стаўбц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

крапи́вница ж.

1. мед. крапі́ўніца, -цы ж.;

2. зоол. крапі́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крапи́вник м.

1. (заросли крапивы) крапіва́, -вы́ ж., крапі́ўнік, -ку м.;

2. зоол. валаво́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)