Кра́каў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кра́каў
Р. Кра́кава
Д. Кра́каву
В. Кра́каў
Т. Кра́кавам
М. Кра́каве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Кра́ков г. Кра́каў, -кава м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кра́каю кра́каем
2-я ас. кра́каеш кра́каеце
3-я ас. кра́кае кра́каюць
Прошлы час
м. кра́каў кра́калі
ж. кра́кала
н. кра́кала
Загадны лад
2-я ас. кра́кай кра́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кра́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штукава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; незак.

1. Разм. Вырабляць, паказваць штукі (у 4 знач.); практыкавацца. Галоўным чынам.. [Сымонка] штукаваўся ў мастацтве такога роду: кракаў, як варона, кукаваў зязюляй, спяваў жаўранкам і заліваўся салаўём на розныя лады. Бядуля.

2. Зал. да штукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)