Кра́каў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Кра́каў
Р. Кра́кава
Д. Кра́каву
В. Кра́каў
Т. Кра́кавам
М. Кра́каве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кракаў (г.) 6/90—91; 8/503, 504; 9/188; 10/297

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кра́каў

т. 8, с. 444

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кра́каў м. Kráków [-kʊf] i Krákau n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кра́ков г. Кра́каў, -кава м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Cracow

[ˈkrɑ:kaʊ]

г. Кра́каў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Krakow

[ˈkrɑ:kaʊ]

г. Кра́каў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кра́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кра́каю кра́каем
2-я ас. кра́каеш кра́каеце
3-я ас. кра́кае кра́каюць
Прошлы час
м. кра́каў кра́калі
ж. кра́кала
н. кра́кала
Загадны лад
2-я ас. кра́кай кра́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кра́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Kraków

м. г. Кракаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

штукава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; незак.

1. Разм. Вырабляць, паказваць штукі (у 4 знач.); практыкавацца. Галоўным чынам.. [Сымонка] штукаваўся ў мастацтве такога роду: кракаў, як варона, кукаваў зязюляй, спяваў жаўранкам і заліваўся салаўём на розныя лады. Бядуля.

2. Зал. да штукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)