кпі́ны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. кпі́ны
Р. кпі́н
Д. кпі́нам
В. кпі́ны
Т. кпі́намі
М. кпі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кпі́ны, кпін і -аў.

Злыя жарты з каго-, чаго-н.

|| прым. кпі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кпі́ны, -н и -наў (з каго, чаго) ед. нет насме́шка ж. (над кем, чем), издева́тельство ср. (над кем, чем), зла́я шу́тка (над кем, чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кпі́ны, кпін; адз. няма.

Злыя, абразлівыя жарты, насмешкі над кім‑, чым‑н. Платон Астапавіч ведаў характар сваёй дачкі: яшчэ дзяўчынкай яна не раз сваімі кпінамі і крытыкай выводзіла яго з цярп[ення]. Шамякін. І смех там быў, былі і жарты, І кпіны едкія, і злосць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарка́зм, -у, м. (кніжн.).

З’едлівая, вострая, злосная насмешка, кпіны; кплівая заўвага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́пікі, -аў (разм.).

Насміханне, кпіны.

◊

Кепікі строіць (разм.) — насміхацца з каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кпі́ць, кплю, кпіш, кпіць; кпім, кпіце́, кпяць; незак., з каго-чаго і без дап.

Строіць кпіны, насміхацца.

Нельга к. з чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кплі́вы, -ая, -ае.

1. Які любіць насміхацца з іншых, схільны да кпін.

Кплівая суседка.

2. Які заключае ў сабе кпіны, насмешку.

К. тон.

К. выраз твару.

|| наз. кплі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пі́нкі ’кпіны’ (гродз., Жыв. НС). З кпінкі < кпіны < кпіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысміхаствава́ць (пры́сьміхаствуваць) ’кпіць’, прысьміхаўство́ ’кпіны, высмейванне’ (Бяльк.). Рус. смал. просмехавство́, просмеха́тельство ’кпіны, высмейванне’, укр. присмі́хуватися ’пасмейвацца час ад часу’. Ад *прасмяхаства < *прасмяхаць, параўн. рус. дыял. просмехать ’высмейваць, кпіць’. Гл. смех.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)