ко́шаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́шаны ко́шаная ко́шанае ко́шаныя
Р. ко́шанага ко́шанай
ко́шанае
ко́шанага ко́шаных
Д. ко́шанаму ко́шанай ко́шанаму ко́шаным
В. ко́шаны (неадуш.)
ко́шанага (адуш.)
ко́шаную ко́шанае ко́шаныя (неадуш.)
ко́шаных (адуш.)
Т. ко́шаным ко́шанай
ко́шанаю
ко́шаным ко́шанымі
М. ко́шаным ко́шанай ко́шаным ко́шаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́шаны ко́шаная ко́шанае ко́шаныя
Р. ко́шанага ко́шанай
ко́шанае
ко́шанага ко́шаных
Д. ко́шанаму ко́шанай ко́шанаму ко́шаным
В. ко́шаны (неадуш.)
ко́шанага (адуш.)
ко́шаную ко́шанае ко́шаныя (неадуш.)
ко́шаных (адуш.)
Т. ко́шаным ко́шанай
ко́шанаю
ко́шаным ко́шанымі
М. ко́шаным ко́шанай ко́шаным ко́шаных

Кароткая форма: ко́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́шаны

1. прич. ко́шенный;

2. прил. ко́шеный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад касіць.

2. у знач. прым. Скошаны. Кошаны луг. Кошаная трава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́шенный прич. ко́шаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́шеный прил. ко́шаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак., што і чаго.

Косячы, перайсці мяжу, скасіць лішняе, што належыць іншаму.

|| незак. зако́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак., чаго.

Косячы, нарыхтаваць якую-н. колькасць травы, сена.

Н. воз травы.

Н. жывёле сена на зіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак.

1. Закончыць касьбу чаго-н.

Д. пожню.

2. Скасіць да пэўнага месца, да пэўнай мяжы.

Д. да канавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкасі́ць, -кашу́, -ко́сіш, -ко́сіць; -ко́шаны; зак., што.

1. Скасіць невялікую частку чаго-н. (ад краю).

А. траву ад дарогі.

2. Пакасіць пэўны час; скончыць касьбу.

Ён тры дні адкасіў.

3. Адпрацаваць на касьбе ўзамен за што-н.

А. за доўг.

|| незак. адко́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)