ко́льчаты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з кольцаў.

К. ланцуг.

2. Як састаўная частка батанічных і заалагічных назваў.

Кольчатыя чэрві.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́льчаты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́льчаты ко́льчатая ко́льчатае ко́льчатыя
Р. ко́льчатага ко́льчатай
ко́льчатае		 ко́льчатага ко́льчатых
Д. ко́льчатаму ко́льчатай ко́льчатаму ко́льчатым
В. ко́льчаты (неадуш.)
ко́льчатага (адуш.)		 ко́льчатую ко́льчатае ко́льчатыя (неадуш.)
ко́льчатых (адуш.)
Т. ко́льчатым ко́льчатай
ко́льчатаю		 ко́льчатым ко́льчатымі
М. ко́льчатым ко́льчатай ко́льчатым ко́льчатых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́льчаты в разн. знач. ко́льчатый;

к. ланцу́г — ко́льчатая цепь;

к. шаўкапра́д — ко́льчатый шелкопря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́льчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з кольцаў. Кольчаты ланцуг.

2. Як састаўная частка батанічных і заалагічных назваў. Кольчаты шаўкапрад. Кольчаты чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́льчатый ко́льчаты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алігахе́та

‘кольчаты чарвяк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. алігахе́та алігахе́ты
Р. алігахе́ты алігахе́т
Д. алігахе́це алігахе́там
В. алігахе́ту алігахе́т
Т. алігахе́тай
алігахе́таю		 алігахе́тамі
М. алігахе́це алігахе́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паліхе́та

‘кольчаты чарвяк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паліхе́та паліхе́ты
Р. паліхе́ты паліхе́т
Д. паліхе́це паліхе́там
В. паліхе́ту паліхе́т
Т. паліхе́тай
паліхе́таю		 паліхе́тамі
М. паліхе́це паліхе́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эхіўры́да

‘кольчаты чарвяк’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. эхіўры́да эхіўры́ды
Р. эхіўры́ды эхіўры́д
Д. эхіўры́дзе эхіўры́дам
В. эхіўры́ду эхіўры́д
Т. эхіўры́дай
эхіўры́даю		 эхіўры́дамі
М. эхіўры́дзе эхіўры́дах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нерэі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — марская німфа, адна з дачок бога мора Нерэя.

2. Спец. Кольчаты марскі чарвяк.

[Грэч. Nērēis — дачка Нерэя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыбало́туха, пры́боло́туха, пры́балатка ’грыб каўпак кольчаты’ (Нар. лекс., Сл. ПЗБ, ГЧ; ТС), пры́балотуха, пры́болотка, пры́болоцянка ’сыраежка з вострай шапачкай’ (Псл.), прыбало́тка ’ядомы грыб, які расце каля балота’ (Жд.). Да бало́та (гл.), паводле характэрнага біятопа — імшыстыя хваёвыя лясы пры балотах. Параўн. укр. палес. прибо́лотуха, при́болотка ’грыб Tricholoma Russula’ (Лысенка, СПГ), прэ́булутуха ’сыраежка шэрая’ (Бел.-укр. ізал., 62).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)