ко́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ко́ка
Р. ко́ка
Д. ко́ку
В. ко́ка
Т. ко́кам
М. ко́ку

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ко́ка
Р. ко́кі
Д. ко́цы
В. ко́ку
Т. ко́кай
ко́каю
М. ко́цы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ка бот. ко́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ка

I ж., бот. ко́ка

II ср. яйцо́ (детский жаргон);

ба́чыць во́ка, дзе пячэ́цца к.!посл. зна́ет соро́ка, где зи́му зимова́ть!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ка 1, ‑а, н.

Дзіц. Яйцо.

ко́ка 2, ‑і, ДМ коцы, ж.

Тое, што і какаінавы куст (гл. куст).

[Ісп. coca.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́ка ’яйцо’ (ТСБМ, Нар. лекс., Бяльк., Шат., Сцяшк., Мат. Гом.). Укр. коко, рус. коко ’тс’, балг. коко ’тс’, польск. koko, чэш. koko, н.-луж. koko ’тс’. Гукапераймальнае. Няма падстаў для праславянскай рэканструкцыі. Параўн. какатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́као́ла, -ы, ж.

Безалкагольны газіраваны танізуючы напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́као́ла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ко́као́ла
Р. ко́као́лы
Д. ко́као́ле
В. ко́као́лу
Т. ко́као́лай
ко́као́лаю
М. ко́као́ле

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́као́ла ко́као́ла, род. ко́као́лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́као́ла, ‑ы, ж.

Безалкагольны газіраваны напітак з дабаўкай экстракту з лісця какавы і арэхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)