ко́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ко́ка
Р. ко́ка
Д. ко́ку
В. ко́ка
Т. ко́кам
М. ко́ку

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ко́ка
Р. ко́кі
Д. ко́цы
В. ко́ку
Т. ко́кай
ко́каю
М. ко́цы

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́ка бот. ко́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ка

I ж., бот. ко́ка

II ср. яйцо́ (детский жаргон);

◊ ба́чыць во́ка, дзе пячэ́цца к.! — посл. зна́ет соро́ка, где зи́му зимова́ть!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́ка ​1, ‑а, н.

Дзіц. Яйцо.

ко́ка ​2, ‑і, ДМ коцы, ж.

Тое, што і какаінавы куст (гл. куст).

[Ісп. coca.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ка

т. 8, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́ка

(ісп. соса, з індз.)

кустовая расліна сям. какаінавых, пашыраная ў тропіках Паўд. Амерыкі і Азіі; дае какаін і іншыя алкалоіды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́ка ’яйцо’ (ТСБМ, Нар. лекс., Бяльк., Шат., Сцяшк., Мат. Гом.). Укр. коко, рус. коко ’тс’, балг. коко ’тс’, польск. koko, чэш. koko, н.-луж. koko ’тс’. Гукапераймальнае. Няма падстаў для праславянскай рэканструкцыі. Параўн. какатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́ка

(ісп. соса, з індз.)

кустовая расліна сямейства какаінавых, пашыраная ў тропіках Паўднёвай Амерыкі; дае какаін і іншыя алкалоіды.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ко́ка-ко́ла, -ы, ж.

Безалкагольны газіраваны танізуючы напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)