кля́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Урачыстае абяцанне, запэўненне.

К. ў дружбе.

|| прым. кля́твенны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́тва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кля́тва кля́твы
Р. кля́твы кля́тваў
Д. кля́тве кля́твам
В. кля́тву кля́твы
Т. кля́твай
кля́тваю		 кля́твамі
М. кля́тве кля́твах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кля́тва ж. кля́тва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́тва ж. кля́тва, -вы ж.; (клятвенное уверение) прысяга́нне, -ння ср.; (присяга) прыся́га, -гі ж.;

дать кля́тву даць прыся́гу, даць кля́тву, прысягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́тва, ‑ы, ж.

1. Урачыстае абяцанне, запэўненне. Клятва вернасці. □ Прад народам і радзімай Клятвай вернай, нерушымай Паклянуся я. Колас. Я кожны раз даваў сабе клятву: усе сілы аддаць за справу майго бацькі — старога шахцёра, падпольшчыка... Каваль.

2. Уст. Тое, што і кляцьба (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анниба́лов / анниба́лова кля́тва аніба́лава кля́тва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аніба́лаў: ~лава кля́тва анниба́лова кля́тва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закля́цце, -я, мн. -і, -яў, н. (уст.).

Тое, што і заклінанне (у 2 знач.); клятва, зарок.

Даў сабе з. не рабіць глупства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

урачы́сты в разн. знач. торже́ственный;

у. дзень — торже́ственный день;

гавары́ць ~тым то́нам — говори́ть торже́ственным то́ном;

~тая кля́тва — торже́ственная кля́тва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аніба́лаў, ‑лава.

У выразе: анібалава клятва — выраз, які ўжываецца для абазначэння цвёрдай рашучасці змагацца з кімабо з чым‑н. да канца.

[Ад імя карфагенскага палкаводца Анібала (247–183 да н. э.), які, паводле падання, яшчэ хлопчыкам пакляўся быць усё жыццё непрымірымым ворагам Рыма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)