кле́шчыць
‘сціскаць што-небудзь, ламаць трасту’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
кле́шчу |
кле́шчым |
| 2-я ас. |
кле́шчыш |
кле́шчыце |
| 3-я ас. |
кле́шчыць |
кле́шчаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
кле́шчыў |
кле́шчылі |
| ж. |
кле́шчыла |
| н. |
кле́шчыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
кле́шчы |
кле́шчыце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
кле́шчачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Кле́шчыць ’ламаць трасту’ (Сцяц.). Гл. клешчы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кляшчо́тка 1 ’расшчэпленая палка для сціскання чаго-небудзь’ (Нас.), ’ільнамялка’ (Мат. Гом.). Да клешчыць (гл.). Утварэнне на ‑отка (Сцяцко, Афікс. наз., 62).
Кляшчо́тка 2 ’трашчотка’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.). Кантамінацыя папярэдняга з трашчотка.
Кляшчо́тка 3 ’ляшчоткі’ (ТСБМ, Бяльк.). Гл. кляшчотка 1 і ляшчоткі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)