ке́млівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ке́млівы ке́млівая ке́млівае ке́млівыя
Р. ке́млівага ке́млівай
ке́млівае		 ке́млівага ке́млівых
Д. ке́мліваму ке́млівай ке́мліваму ке́млівым
В. ке́млівы (неадуш.)
ке́млівага (адуш.)		 ке́млівую ке́млівае ке́млівыя (неадуш.)
ке́млівых (адуш.)
Т. ке́млівым ке́млівай
ке́мліваю		 ке́млівым ке́млівымі
М. ке́млівым ке́млівай ке́млівым ке́млівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ке́млівы, -ая, -ае.

Які ўсё хутка і лёгка разумее; здагадлівы.

К. вучань.

|| наз. ке́млівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́млівы сме́тливый, сообрази́тельный, поня́тливый, смышлёный, смека́листый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́млівы, ‑ая, ‑ае.

Які ўсё хутка і лёгка разумее, засвойвае; здагадлівы, цямкі. Дзяўчына трапілася кемлівая, усё схоплівала на ляту, і тлумачыць было прыемна. Карпаў. Камандзірамі .. былі .. сялянскія хлопцы, найбольш смелыя і кемлівыя. Брыль. // Разумны, абдуманы. Гэта сапраўды быў кемлівы ход, можна сказаць — «траянскі конь» нашых сапёраў, інжынераў-фартыфікатараў. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ке́млівы ’здагадлівы, цямкі’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.). Гл. кеміць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ке́мкі разг., см. ке́млівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́мны разг., см. ке́млівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ця́млівы, -ая, -ае (разм.).

Кемлівы, разумны, здагадлівы.

|| наз. ця́млівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́мны, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і кемлівы.

|| наз. ке́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мазгаві́ты, -ая, -ае (разм.).

Разумны, кемлівы, разважлівы.

М. хлопец.

|| наз. мазгаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)