кві́каць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
кві́кае |
кві́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
кві́каў |
кві́калі |
| ж. |
кві́кала |
| н. |
кві́кала |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
кві́каючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Кві́каць ’крычаць (пра качаня)’ (ТС). Гл. квік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кві́ркаць ’пра першыя гукі дзіцяці пры нараджэнні’ (Нар. лекс.). Кантамінацыя квікаць (гл.) і буркаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)