квэ́цанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
квэ́цанне |
квэ́цанні |
| Р. |
квэ́цання |
квэ́цанняў |
| Д. |
квэ́цанню |
квэ́цанням |
| В. |
квэ́цанне |
квэ́цанні |
| Т. |
квэ́цаннем |
квэ́цаннямі |
| М. |
квэ́цанні |
квэ́цаннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
квэ́цаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што і без дап. (разм.).
1. і чым. Мазаць, размазваць; пэцкаць.
К. сцяну фарбай.
К. халат.
2. перан. Дрэнна, безгустоўна маляваць.
|| наз. квэ́цанне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)