ква́кша, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Дрэвавая жабка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ква́кша

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ква́кша ква́кшы
Р. ква́кшы ква́кшаў
Д. ква́кшы ква́кшам
В. ква́кшу ква́кшаў
Т. ква́кшай
ква́кшаю		 ква́кшамі
М. ква́кшы ква́кшах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ква́кша ж., зоол. ква́кша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ква́кша зоол. ква́кша, -шы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ква́кша, ‑ы, ж.

Лягушка сямейства бясхвостых земнаводных, якая жыве пераважна на дрэвах; дрэвавая лягушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ква́кша ’лягушка сямейства бясхвостых земнаводных, якая жыве пераважна на дрэвах’ (ТСБМ). Форма слова, відавочна, адлюстроўвае балтыйскі ўплыў. Параўн. структурна тоеснае літ. kvākše ’квактуха’ (да kvakšėti ’квактаць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

древе́сница зоол. ква́кша, -шы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Квакта́нне ’жаб’я ікра’ (Гарэц.). Гл. квоканне, квок, квыкавінне, квакаць, квакша. Улічваючы сінонімы квоканне і квок, квактанне праз кантамінацыю з квактаць < *квокат узыходзіць да кваканне < квакаць. Параўн. жабурынне (да жаба). Формы на ‑анне адлюстроўваюць катэгорыю рэчыўнасці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)