качаня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. качаня́ качаня́ты
Р. качаня́ці качаня́т
Д. качаня́ці качаня́там
В. качаня́ качаня́т
Т. качанё́м качаня́тамі
М. качаня́ці качаня́тах

Іншыя варыянты: качанё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

качаня́ і качанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня качкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

качаня́ и качанё, -ня́ці ср. утёнок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

качаня́ і качанё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нат; н.

Птушаня качкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качанё,

гл. качаня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

качанё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. качанё́ качаня́ты
Р. качаня́ці качаня́т
Д. качаня́ці качаня́там
В. качанё́ качаня́т
Т. качанё́м качаня́тамі
М. качаня́ці качаня́тах

Іншыя варыянты: качаня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

утёнок м. качаня́ и качанё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амя́глы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Падсохлы, прывялы без вады ў гарачую пару. Нясцерпная гарачыня. Амяглую кветку лілея Раскрыла, як рот качаня, І, ледзьве трываючы, млее. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кві́каць ’крычаць (пра качаня)’ (ТС). Гл. квік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ву́лечка ’качаня’ (Мат. Гом.); ’качанятка, часам куранятка’ (Янк. II). Згодна Янкоўскаму (там жа), памянш.-ласк. ад падзыўнога вуль-вуль-вуль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)