кача́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
Крэсла з выгнутымі палазамі, на якіх яно качаецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кача́лка², -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
1. Драўляны валік для раскачвання цеста.
2. Прыстасаванне для разгладжвання бялізны качаннем (устар.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кача́лка I ж. (кресло) кача́лка
кача́лка II ж. (валик для прокатывания белья) ска́лка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кача́лка
1. кача́лка, -кі ж.;
2. (колыбель) обл. калы́ска, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кача́лка 1, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Крэсла з выгнутымі палазамі, на якіх яно качаецца. — Ты помніш, Вера, Адэсу, Люсдорф? — гайдануўшыся ў качалцы, спытаўся Максім Сцяпанавіч. Карпаў. Цёплымі вечарамі, усеўшыся ў качалцы, падоўгу адпачываў [Стальноў] на балконе. Шашкоў.
кача́лка 2, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
1. Круглая палка для раскачвання цеста або разгладжвання бялізны качаннем. Слаўлю чысты абрус, толькі што пакачаны качалкай, каляны, калі яго маці ў нядзелю раніцай засцілае на стол шырокі. Барадулін. // Прадмет падобнай формы. Сцёпка дастаў з-пад кажуха бляшаную качалку, у якой быў план і ўсякія дакументы. Колас. Усюды былі відаць тоўстыя качалкі пачаткаў. Паслядовіч.
2. толькі мн. (кача́лкі, ‑лак). Прыстасаванне для разгладжвання, качання бялізны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маклі (мн.) ’качалка для прасавання бялізны’ (віц., Шн.). Да ма́гель (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ска́лка ж.
1. (для раскатывания чего-л.) кача́лка, -кі ж.;
2. техн. вало́к, -лка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пра́льнік ’пранік’ (маг., Крачк.; лун., Шатал.), ’качалка (з зубамі) для бялізны’ (жытк., Мат. Гом.). Рус., укр. пральник, польск. pralnik ’тс’. Да праць (Фасмер, 3, 353). Параўн. пранік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раска́тка ж.
1. (действие по глаг. раската́ть) раска́чванне, -ння ср.;
2. (действие по глаг. раскати́ть) раско́чванне, -ння ср.;
3. (скалка) кача́лка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Маґлі ’качалка для бялізны’ (гродз., Сл. ПЗБ), маґляваць ’качаць бялізну’ (там жа), ’упрыгожваць’ (Сцяшк. Сл.) — з польск. magle, magiel, maglować, у гаворках mangiel, męgiel, якія з с.-в.-ням. mange, ням. Mange(l), mangeln, с.-лац. mango < лац. manganum < ст.-грэч. μάνγανον ’ваенная машына, якая шпурляе камяні’ (Брукнер, 317). Сюды ж магляўні́цы ’прыстасаванне ў кроснах, па якім ідзе палатно’ (дзятл., Сл. ПЗБ), якое з польск. magielnica.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)