касцёл, -а, мн. -ы, -аў, м.

Назва каталіцкага храма.

|| прым. касцёльны, -ая, -ае.

Касцельныя званы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касцё́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. касцё́л касцё́лы
Р. касцё́ла касцё́лаў
Д. касцё́лу касцё́лам
В. касцё́л касцё́лы
Т. касцё́лам касцё́ламі
М. касцё́ле касцё́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

касцёл м. костёл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касцёл, ‑а, м.

Польскі каталіцкі храм.

[Польск. kościół.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Касцёл ’касцёл, каталіцкая царква’ (ТСБМ, БРС, Сл. паўн.-зах. і г. д.). Рус. костёл, укр. костьо́л. У ст.-бел. мове засведчана з XVII ст. у формах костелъ, косцелъ. Непасрэднай крыніцай запазычання бел. слова было польск. kościół ’тс’. У польск. мове гэта слова ўзята, відаць, са ст.-чэш. kostel, якое, у сваю чаргу, запазычана са ст.-в.-ням. kastel < лац. castellum. Недакладна ў Булыкі, Запазыч., 173, дзе польск. лексема выводзіцца непасрэдна са ст.-в.-ням. На тэрыторыі ўсх. славян даная назва адзначаецца ўжо ў 1438 г. (гл. Фасмер, 2, 347). Гл. яшчэ Кюнэ, Poln., 67. Трэба спецыяльна падкрэсліць, што значэнне ’царква’ развілося ў зах. групе слав. моў і гэта трэба мець на ўвазе гісторыкам слав. моў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разле́гласць, -і, ж.

Даль, прастора, раздолле.

Касцёл быў відзен на ўсю р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

костёл касцёл, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Памясціць, умацаваўшы цаглянай кладкай; умазаць.

У. касцёл.

|| незак. умуро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. умуро́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

візітава́ць

‘наведваць каго-небудзь, што-небудзь (напр., візітаваць касцёл)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. візіту́ю візіту́ем
2-я ас. візіту́еш візіту́еце
3-я ас. візіту́е візіту́юць
Прошлы час
м. візітава́ў візітава́лі
ж. візітава́ла
н. візітава́ла
Загадны лад
2-я ас. візіту́й візіту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час візіту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парафія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парафіі. Парафіяльны касцёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)