кары́ца, -ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў, ужыв. як прыправа.

|| прым. кары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кары́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кары́ца
Р. Кары́цы
Д. Кары́цы
В. Кары́цу
Т. Кары́цай
Кары́цаю
М. Кары́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кары́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кары́ца
Р. кары́цы
Д. кары́цы
В. кары́цу
Т. кары́цай
кары́цаю
М. кары́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кары́ца ж. кори́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́ца ​1, ‑ы, ж.

Ласк. да кара ​1.

кары́ца ​2, ‑ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў (скарыстоўваецца як вострая прыправа і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кары́ца ’высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў’ (ТСБМ). Да кара (гл.) з прадуктыўнай дэмінутыўнай суфіксацыяй на ‑іца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кори́ца кары́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бакале́я, ‑і, ж.; зб.

Некаторыя харчовыя тавары: мука, крупы, цукар, а таксама прыправы: гваздзіка, карыца, перац і пад.

[Араб. bakkal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кары́чневы ’буравата-жоўты, колеру жолуда або карыцы’ (ТСБМ). Рус. коричневый. Тлумачэнне бел. слова з’яўляецца і яго этымалогіяй. Ад карыца (гл.) з суфіксамі ‑ьн‑, ‑ев‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талача́нка ’ружа, шыпшына, Rosa cinnamomea L.’ (маг., Кіс.), рус. смал. талача́нка ’тс’. Паводле Фасмера (4, 15), няяснага паходжання; магчыма, да талакно (гл.) пад уплывам вядомага на той жа тэрыторыі талача́ннік ’талакнянка’ (Кіс.), што звязана з падобнай кансістэнцыяй пладоў ці выкарыстаннем суквеццяў, параўн. навуковую назву ружа кары́чная, рус. роза кори́чная (ад карыца, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)