Кары́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кары́ца
Р. Кары́цы
Д. Кары́цы
В. Кары́цу
Т. Кары́цай
Кары́цаю
М. Кары́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кары́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кары́ца
Р. кары́цы
Д. кары́цы
В. кары́цу
Т. кары́цай
кары́цаю
М. кары́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

кары́ца, -ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў, ужыв. як прыправа.

|| прым. кары́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́ца ж. кори́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кары́ца ​1, ‑ы, ж.

Ласк. да кара ​1.

кары́ца ​2, ‑ы, ж.

Высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў (скарыстоўваецца як вострая прыправа і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кары́ца

т. 8, с. 117

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кары́ца ж кул Zimt m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кары́ца ’высушаная пахучая кара з галінак карычных дрэў’ (ТСБМ). Да кара (гл.) з прадуктыўнай дэмінутыўнай суфіксацыяй на ‑іца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кори́ца кары́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cinnamon [ˈsɪnəmən] n. bot. кары́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)