Карчо́мка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Карчо́мка
Р. Карчо́мкі
Д. Карчо́мцы
В. Карчо́мку
Т. Карчо́мкай
Карчо́мкаю
М. Карчо́мцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карчо́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карчо́мка карчо́мкі
Р. карчо́мкі карчо́мак
Д. карчо́мцы карчо́мкам
В. карчо́мку карчо́мкі
Т. карчо́мкай
карчо́мкаю		 карчо́мкамі
М. карчо́мцы карчо́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карчо́мка ж., уменьш. тракти́рчик м., шино́к м., кабачо́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карчо́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Памянш.-ласк. да карчма; невялікая карчма. А з-за дрэў страха зірнула І два коміны на ёй. Падышоў Сымон — карчомка Са стадолай і дваром. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карчо́мка ’маленькая карчма’. Гл. карчма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кабачо́к​I м. (небольшой ресторан) шыно́к, -нка́ м.; (небольшой трактир) карчо́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)