Карчо́мка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Карчо́мка
Р. Карчо́мкі
Д. Карчо́мцы
В. Карчо́мку
Т. Карчо́мкай
Карчо́мкаю
М. Карчо́мцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

карчо́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карчо́мка карчо́мкі
Р. карчо́мкі карчо́мак
Д. карчо́мцы карчо́мкам
В. карчо́мку карчо́мкі
Т. карчо́мкай
карчо́мкаю		 карчо́мкамі
М. карчо́мцы карчо́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

карчо́мка ж., уменьш. тракти́рчик м., шино́к м., кабачо́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карчо́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Памянш.-ласк. да карчма; невялікая карчма. А з-за дрэў страха зірнула І два коміны на ёй. Падышоў Сымон — карчомка Са стадолай і дваром. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Карчо́мка ’маленькая карчма’. Гл. карчма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кабачо́к​I м. (небольшой ресторан) шыно́к, -нка́ м.; (небольшой трактир) карчо́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)