Вірхняк ’бэлька’ (карм., Мат. Гом.). Да вярхня́к (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лысіня́тка ’ласяня’ (карм., Мат. Гом.). Да лось (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патара́ніць ’панесці’ (карм., Мат. Гом.). Да патарыбаніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пілі́льшчык ’насякомае пільшчык’ (карм., Мат. Гом.). З рус. пилильщик ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пе́стун, пестуй ’вершнік, перакладзіна над вушакамі’ (Мік.; ветк., карм., Мат. Гом.; карм., чач., ЛА, 4), пестынь ’верхняя частка асады дзвярэй’ (слаўг., Мат. Маг.). Да пестаў (гл.), прымітыўныя дзверы на бегуне (драўляныя стрыжні з суком) паварочваліся ў гнёздах, выдзяўбаных у калодках (“ступках”).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лісцёўнік ’ліставы лес’ (карм., Мат. Гом.) утварылася ў выніку намінацыі выразу лісцёвы лес (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Масцярок ’кельма’ (карм., хойн., Мат. Гом.; расон., Шатал.). З рус. мастерок < ма́стер. Да ма́йстер (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пуцёвы ’добры, спагадлівы’ (ст.-дар., Жыв. НС), пуця́шчы ’добры’ (карм., Мат. Гом.). Да пуць ’лад, парадак’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віла́кі мн. л. ’разгалінаванае дрэва’ (карм., Мат. Гом.). Параўн. рус. сіб. вилага ’разваліна, разгалінаванае дрэва’. Да вілы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пляту́н ’майстар па пляценню кашоў’ (карм., Мат. Гом.). Да плесці (гл.). Суф. -v//, як у лятун, хадун, паўзун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)