карака́ціца, -ы, мн. -ы, -ціц, ж.

1. Марскі малюск з групы галаваногіх, які пры небяспецы выпускае фарбавальнае рэчыва.

2. перан. Пра няўклюднага чалавека з кароткімі нагамі (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карака́ціца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карака́ціца карака́ціцы
Р. карака́ціцы карака́ціц
Д. карака́ціцы карака́ціцам
В. карака́ціцу карака́ціц
Т. карака́ціцай
карака́ціцаю		 карака́ціцамі
М. карака́ціцы карака́ціцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

карака́ціца ж., зоол., перен. карака́тица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карака́ціца, ‑ы, ж.

Марскі малюск з групы галаваногіх, які пры небяспецы выпускае фарбавальнае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карака́тица зоол., перен. карака́ціца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́пія, -і, мн. -і, -пій, ж.

1. Галаваногі марскі малюск (каракаціца), у целе якога выпрацоўваецца карычневае фарбавальнае рэчыва.

2. Натуральная карычневая фарба з гэтага рэчыва, а таксама малюнак, выкананы такой фарбай, і фатаграфія карычневага тону.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)