капела́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капела́н капела́ны
Р. капела́на капела́наў
Д. капела́ну капела́нам
В. капела́на капела́наў
Т. капела́нам капела́намі
М. капела́не капела́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капела́н м., церк. капелла́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капела́н, ‑а, м.

У каталіцкай і англіканскай цэрквах — свяшчэннік пры капліцы або дамашняй царкве. // Свяшчэннік у арміі.

[Лац. capellanus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капелла́н церк. капела́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)