капа́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. капа́ны капа́ная капа́нае капа́ныя
Р. капа́нага капа́най
капа́нае		 капа́нага капа́ных
Д. капа́наму капа́най капа́наму капа́ным
В. капа́ны (неадуш.)
капа́нага (адуш.)		 капа́ную капа́нае капа́ныя (неадуш.)
капа́ных (адуш.)
Т. капа́ным капа́най
капа́наю		 капа́ным капа́нымі
М. капа́ным капа́най капа́ным капа́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капа́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. капа́ны капа́ная капа́нае капа́ныя
Р. капа́нага капа́най
капа́нае		 капа́нага капа́ных
Д. капа́наму капа́най капа́наму капа́ным
В. капа́ны (неадуш.)
капа́нага (адуш.)		 капа́ную капа́нае капа́ныя (неадуш.)
капа́ных (адуш.)
Т. капа́ным капа́най
капа́наю		 капа́ным капа́нымі
М. капа́ным капа́най капа́ным капа́ных

Кароткая форма: капа́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капа́ны

1. ры́тый, ко́панный;

2. ко́панный;

3. ко́панный;

1-3 см. капа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капа́ны і ко́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад капа́ць.

2. у знач. прым. Вычасаны з дрэва, выкапанага з коранем; не гнуты (пра полаз).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́паны,

гл. капаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́тый

1. прич. капа́ны; ры́ты;

2. прил. (о бархате), уст. пушы́сты; з ціснёным узо́рам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Капані́ ’сані, палазы якіх не гнутыя, а зроблены з дрэва, выкапанага з коранем’ (Нас.; КЭС, лаг.; круп., Жыв. сл.; Др.-Падб.; светлаг., Мат. Гом.; віл. Сл. паўн.-зах.; бялын., Янк. Мат.); кыпанікі ’тс’ (Яўс.), капа́нікі ’палазы’ (гом., Мат. Гом.), кыпа́нь, кыпане́ц ’дрэва з загнутым коранем’ (Нік. Очерки), капа́ны і ко́паны ’вычасаны з дрэва, выкапанага з коранем’ (ТСБМ). Рус. смал., калуж. ко́пани ’палазы з такога кораня’. Узыходзіць да прасл. kopanь, якое з дзеепрыметніка прошл. часу kopanъ < kopati > капа́ць (гл.). Параўн. рус. цвяр., пск., пецярб. ко́панцы ’сані’, а таксама рус. наўг., кастрам., ярасл., цвяр., урал. копань ’дрэва, выкапанае з коранем для выкарыстання яго ў будаўніцтве гаспадарчых памяшканняў, суднаў, саней’, укр. копани́ця ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)