капа́ны і ко́паны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад капа́ць.
2. у знач. прым. Вычасаны з дрэва, выкапанага з коранем; не гнуты (пра полаз).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)