канстэ́бль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канстэ́бль канстэ́блі
Р. канстэ́бля канстэ́бляў
Д. канстэ́блю канстэ́блям
В. канстэ́бля канстэ́бляў
Т. канстэ́блем канстэ́блямі
М. канстэ́блю канстэ́блях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

канстэ́бль м. консте́бль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канстэ́бль, ‑я, м.

Ніжэйшы паліцэйскі чын у Вялікабрытаніі і ЗША, а таксама камендант крэпасці або палаца ў Англіі.

[Англ. constable.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

консте́бль канстэ́бль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)