кана́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кана́тны кана́тная кана́тнае кана́тныя
Р. кана́тнага кана́тнай
кана́тнае		 кана́тнага кана́тных
Д. кана́тнаму кана́тнай кана́тнаму кана́тным
В. кана́тны (неадуш.)
кана́тнага (адуш.)		 кана́тную кана́тнае кана́тныя (неадуш.)
кана́тных (адуш.)
Т. кана́тным кана́тнай
кана́тнаю		 кана́тным кана́тнымі
М. кана́тным кана́тнай кана́тным кана́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кана́тны кана́тный;

○ ~ная даро́га — кана́тная доро́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кана́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каната; прызначаны для вырабу канатаў. Канатная фабрыка.

•••

Канатная дарога гл. дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Тоўстая моцная вяроўка з пяньковага валакна або дроту.

Сталёвы к.

|| прым. кана́тны, -ая, -ае.

Канатная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сталядро́тава-кана́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сталядро́тава-кана́тны сталядро́тава-кана́тная сталядро́тава-кана́тнае сталядро́тава-кана́тныя
Р. сталядро́тава-кана́тнага сталядро́тава-кана́тнай
сталядро́тава-кана́тнае		 сталядро́тава-кана́тнага сталядро́тава-кана́тных
Д. сталядро́тава-кана́тнаму сталядро́тава-кана́тнай сталядро́тава-кана́тнаму сталядро́тава-кана́тным
В. сталядро́тава-кана́тны (неадуш.)
сталядро́тава-кана́тнага (адуш.)		 сталядро́тава-кана́тную сталядро́тава-кана́тнае сталядро́тава-кана́тныя (неадуш.)
сталядро́тава-кана́тных (адуш.)
Т. сталядро́тава-кана́тным сталядро́тава-кана́тнай
сталядро́тава-кана́тнаю		 сталядро́тава-кана́тным сталядро́тава-кана́тнымі
М. сталядро́тава-кана́тным сталядро́тава-кана́тнай сталядро́тава-кана́тным сталядро́тава-кана́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кана́тный кана́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пад’ёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Устройства, механізм для пад’ёму цяжару і пасажыраў.

Канатны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танцо́р м. танцо́р; (в народных танцах — ещё) плясу́н;

кана́тны т. — кана́тный плясу́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трэль 1 ‘пералівістае дрыжачае гучанне’ (ТСБМ), трэ́ля ‘тс’ (Некр. і Байк.). Праз рускую мову (трель) з франц. trille, tril ‘тс’, якое з італ. trillo ‘тс’, trillare ‘дрынкаць, бразджаць’ (Фасмер, 4, 97–98; ЕСУМ, 5, 628).

Трэль 2 ‘спецыяльна пракладзеная дарога для тралёўкі драўніны’ (ТСБМ), ‘уезджаная дарога’ (рагач., Сл. ПЗБ), ‘высокае месца, куды звозяць спілаваны лес у час распрацовак’ (ТС, Зайка Кос.; дзісн., Бел. дыял. 3), ‘зімовая дарога праз балоты, рэкі і палі’, ‘коўзанка на лёдзе’ (Варл.). Праз польск. trel ‘лясная сцежка, прасека’ запазычана з англ. trail ‘след, шлейф, сцяжына, тор’, ‘цягнуцца, буксіраваць’, ‘таптаць траву’, якое праз франц. traille ‘канатны паром’ узыходзіць да лац. trāgula ‘невад’ < traho, trahere ‘цягнуць, валачыць’ (Фасмер, 4, 97; ЕСУМ, 5, 628). Сюды ж трэля́ць ‘траляваць’ (ТС), trel ‘сцежка, па якой ідуць, цягнуць плыт’ (“innowacja polsko-białoruska”, гл. Бяднарчук, Stosunki, 184). Параўн. таксама тралява́ць, трыль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)