камяні́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. камяні́сты камяні́стая камяні́стае камяні́стыя
Р. камяні́стага камяні́стай
камяні́стае		 камяні́стага камяні́стых
Д. камяні́стаму камяні́стай камяні́стаму камяні́стым
В. камяні́сты (неадуш.)
камяні́стага (адуш.)		 камяні́стую камяні́стае камяні́стыя (неадуш.)
камяні́стых (адуш.)
Т. камяні́стым камяні́стай
камяні́стаю		 камяні́стым камяні́стымі
М. камяні́стым камяні́стай камяні́стым камяні́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

глі́ніста-камяні́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. глі́ніста-камяні́сты глі́ніста-камяні́стая глі́ніста-камяні́стае глі́ніста-камяні́стыя
Р. глі́ніста-камяні́стага глі́ніста-камяні́стай
глі́ніста-камяні́стае		 глі́ніста-камяні́стага глі́ніста-камяні́стых
Д. глі́ніста-камяні́стаму глі́ніста-камяні́стай глі́ніста-камяні́стаму глі́ніста-камяні́стым
В. глі́ніста-камяні́сты (неадуш.)
глі́ніста-камяні́стага (адуш.)		 глі́ніста-камяні́стую глі́ніста-камяні́стае глі́ніста-камяні́стыя (неадуш.)
глі́ніста-камяні́стых (адуш.)
Т. глі́ніста-камяні́стым глі́ніста-камяні́стай
глі́ніста-камяні́стаю		 глі́ніста-камяні́стым глі́ніста-камяні́стымі
М. глі́ніста-камяні́стым глі́ніста-камяні́стай глі́ніста-камяні́стым глі́ніста-камяні́стых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разо́рысты, ‑ая, ‑ае.

З вялікай колькасцю разор. А ўдаль, направа і налева, цягнуцца вузкія палоскі — камяністыя, разорыстыя. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафіна́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рафінаду; прызначаны для яго прыгатавання. Рафінадны завод. Рафінадны прэс, // перан. Падобны на рафінад. Сонца ўсё свеціць і свеціць, лёгкія аблачынкі ляжаць на даляглядзе, неба блекла-сіняе; шарэюць, праменяцца .. вострым, рафінадным нейкім святлом камяністыя сопкі. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хутара́нін, ‑а; мн. хутаране, ‑ан; м.

Уладальнік хутара. І зямля была не роўная: жоўты пясок, камяністыя ўзгоркі, .. і толькі месцамі трапляліся кавалкі добрай зямлі. Лепшыя землі захапілі пасялкоўцы і хутаране, а яшчэ лепшая зямля была пад панскім маёнткам, дзе заснаваўся цяпер саўгас «Чырвоны шлях». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трая́нка 1 ‘касцяніцы камяністыя, Rubus saxatilis L.’ (Сцяшк. Сл.). Утворана на базе прасл. *troj‑ěn‑ъ і суф. ‑ъk‑a, параўн. трайнік, гл. Матывацыя: лісты расліны трайчастыя, растуць па тры. Аналагічна з укр. троя́н ‘каляндра, Coriandrum sativum L.’ (ЕСУМ, 5, 653).

Трая́нка 2 ‘прадмет, які складаецца з трох аднолькавых частак (напр., траянка арэхаў)’, ‘мука з сумесі грэчкі, пшаніцы і ячменю’, ‘страва з пшанічнай мукі, яек і салодкага малака, у якую мачаюць бліны’ (ТСБМ), трая́нка ці прыварковая ‘страва з пшанічнай мукі ў выглядзе соуса’ (навагр., ст.-дар., ЛА, 2), трая́нка ‘нагрэтае віно з дадаткам чырвонай гліны і каровінага масла, якое даюць парадзіхам пасля боляў перад родамі’ (Нас.), ‘лекавая настойка на зёлках’ (Нас.), ‘з трох студняў ці з трох крыніц вада, якая лічылася лекамі ад розных хвароб’ (Варл.), троя́нка ‘мука для свінняў з жыта, ячменю і аўсу’ (пін., ЛА, 4), ‘лекавы збор з запараных чабрацу, мяты і рамонку як сродак ад крываўкі’ (Арх. Вяр.). Да траян 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)