камя́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
камя́к |
камякі́ |
| Р. |
камяка́ |
камяко́ў |
| Д. |
камяку́ |
камяка́м |
| В. |
камя́к |
камякі́ |
| Т. |
камяко́м |
камяка́мі |
| М. |
камяку́ |
камяка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
камя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой-н. мяккай, рыхлай масы (разм.).
К. снегу.
К. шэрсці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камя́к, -ка́ м.
1. ком, комо́к; (шерсти и т.п. — ещё) клок;
к. сне́гу — ком (комо́к) сне́га;
2. только мн., обл., см. камы́;
◊ пе́ршы блін ~ко́м — посл. пе́рвый блин ко́мом
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
камя́к, ‑а, м.
Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой‑н. мяккай, рыхлай масы. Камяк снегу. Камяк гразі. □ Лямеш глыбока нырнуў у зямлю, выварочваючы яе набок рассыпчатымі камякамі. Гартны. Сам Іванок ляжаў у сваім логаве, змяўшы нагамі даматканую коўдру і збіўшы падушку ў нейкі брудны камяк. Колас. // перан. Пра спазмы ў горле. У горле засеў горкі камяк.
•••
Першы блін камяком гл. блін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Камя́к, камякі́, камяке́ ’сціснуты, змяты, злеплены кавалак мяккай масы’ (ТСБМ), ’камы, бульбяная каша’ (навагр., свісл., лун., Шатал.; стаўб., З нар. сл.; Федар. Рук.; слонім., Шн. 3; лях., барыс., дзярж., ганц., пух., ст.-дар., Сл. паўн.-зах.; Мал., Янк. БП, Гарэц., Сцяшк., Жд. 3); ’няўдала спечаны, глейкі хлеб’ (КЭС, лаг.; ашм., Сл. паўн.-зах.); шчуч. ’галушка’, ’засохлая гразь’, воран. ’макуха’ (Сл. паўн.-зах.). Прадуктыўнае ў бел. гаворках утварэнне з суфіксам ‑ʼак, да ком, камы 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
га́ла, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).
1. Голае месца, чыстая прастора.
2. Цвёрды круглы камяк зямлі, гліны.
|| прым. га́лавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камо́к, ‑мка, м.
Разм. Тое, што і камяк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
комо́к камя́к, -ка́ м., камячо́к, -чка́ м.; см. комI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сне́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
1. Невялікі тугі камяк, злеплены са снегу.
Ляпіць снежкі.
2. мн. Гульня, удзельнікі якой стараюцца закідаць адзін аднаго снежнымі камякамі.
У адліжны дзень зручней гуляць у снежкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зга́мтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Абл. Скамячыць. [Ціток] згамтаў .. [паддзёўку] ў камяк, перавязаў кручанай лазіной і панёс. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)