камбінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.

1. што. Злучаць, спалучаць розныя (але аднародныя) элементы ў пэўным парадку ў адно цэлае (у 1 знач.).

К. розныя адценні фарбаў.

2. Рабіць камбінацыю (у 2 знач.; разм.).

|| зак. скамбінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е, -ну́й; -нава́ны.

|| наз. камбінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камбінава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. камбіну́ю камбіну́ем
2-я ас. камбіну́еш камбіну́еце
3-я ас. камбіну́е камбіну́юць
Прошлы час
м. камбінава́ў камбінава́лі
ж. камбінава́ла
н. камбінава́ла
Загадны лад
2-я ас. камбіну́й камбіну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час камбіну́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камбінава́ць несов., в разн. знач. комбини́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Спалучаць, злучаць розныя (але аднародныя) элементы ў пэўным парадку ў адно цэлае. Камбінаваць фарбы розных адценняў. Камбінаваць мінеральныя ўгнаенні.

2. што. Аб’ядноўваць (прадпрыемствы) у камбінат (у 1 знач.).

3. Разм. Рабіць камбінацыі (у 2, 3 знач.). Так прайшло два гады, Анэта працавала ў калгасе, а Марцін па-свойму камбінаваў. Чарнышэвіч.

[Ад лац. combinare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамбінава́ць гл. камбінаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

комбини́ровать несов. камбінава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́нне ср. комбини́рование; см. камбінава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. камбінаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамбінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе.

Зак. да камбінаваць (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбінава́цца, ‑нуецца; незак.

1. Спалучацца ў пэўным парадку ў адно цэлае.

2. Зал. да камбінаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)