камбінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.

1. што. Злучаць, спалучаць розныя (але аднародныя) элементы ў пэўным парадку ў адно цэлае (у 1 знач.).

К. розныя адценні фарбаў.

2. Рабіць камбінацыю (у 2 знач.; разм.).

|| зак. скамбінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е, -ну́й; -нава́ны.

|| наз. камбінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камбінава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. камбіну́ю камбіну́ем
2-я ас. камбіну́еш камбіну́еце
3-я ас. камбіну́е камбіну́юць
Прошлы час
м. камбінава́ў камбінава́лі
ж. камбінава́ла
н. камбінава́ла
Загадны лад
2-я ас. камбіну́й камбіну́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час камбіну́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

камбінава́ць несов., в разн. знач. комбини́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.

1. што. Спалучаць, злучаць розныя (але аднародныя) элементы ў пэўным парадку ў адно цэлае. Камбінаваць фарбы розных адценняў. Камбінаваць мінеральныя ўгнаенні.

2. што. Аб’ядноўваць (прадпрыемствы) у камбінат (у 1 знач.).

3. Разм. Рабіць камбінацыі (у 2, 3 знач.). Так прайшло два гады, Анэта працавала ў калгасе, а Марцін па-свойму камбінаваў. Чарнышэвіч.

[Ад лац. combinare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбінава́ць

1. kombiníeren vt, ver¦éinigen vt;

2. разм. (рабіць камбінацыі) beréchnen vt, kombiníeren vt; raffiníerte Kombinatiónen ánstellen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

камбінава́ць

(лац. combinare = звязваць, спалучаць)

1) злучаць розныя элементы ў пэўных суадносінах, размяшчаць у пэўным парадку (напр. к. фарбы);

2) рабіць, прыдумваць камбінацыі 2, 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скамбінава́ць гл. камбінаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

комбини́ровать несов. камбінава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́нне ср. комбини́рование; см. камбінава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камбінава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. камбінаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)