калясні́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
калясні́ца |
калясні́цы |
| Р. |
калясні́цы |
калясні́ц |
| Д. |
калясні́цы |
калясні́цам |
| В. |
калясні́цу |
калясні́цы |
| Т. |
калясні́цай калясні́цаю |
калясні́цамі |
| М. |
калясні́цы |
калясні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
калясні́ца ж., уст. колесни́ца;
◊ апо́шняя спі́ца ў ~цы — погов. после́дняя спи́ца в колесни́це
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калясні́ца, ‑ы, ж.
У старажытных грэкаў і рымлян — двухколая павозка, якой карысталіся ў час трыумфальных шэсцяў, спаборніцтваў і баёў. Баявая калясніца. Спаборніцтвы калясніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
квадры́га, -і, ДМ -ры́зе, мн. -і, -ры́г, ж.
Двухколавая антычная калясніца, запрэжаная чацвёркай коней у адзін рад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
колесни́ца ист., уст. калясні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
квадры́га, ‑і, ДМ ‑рызе, ж.
Двухколая антычная калясніца, запрэжаная чацвёркай коней у адзін рад.
[Лац. quadriga.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
катафа́лк, ‑а, м.
1. Пахавальная калясніца для труны. Найбольш паважаныя грамадзяне горада прыстойным, хоць і нястройным гуртам ішлі за катафалкам. Самуйлёнак. Звычайна, калі паміраў хто з заможных людзей, яго прывозілі хаваць на спецыяльным катафалку. А. Александровіч.
2. Узвышэнне, падстаўка для труны.
[Іт. catafalco.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рубіко́н, ‑а, м.
Пра мяжу, рубеж чаго‑н., перашкоду, якія цяжка пераадолець. Звычайнае запаленне лёгкіх, расказваў доктар, крызіс прайшоў, чалавек, з дапамогай медыцыны, мінуў смяротны рубікон. Ермаловіч. Калясніца гісторыі імчалася да рубікона з нястрыманаю сілай. Гартны.
•••
Перайсці Рубікон гл. перайсці.
[Ад старажытнай назвы ракі Рубікон, якую перайшоў Юлій Цэзар супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павозка, воз, падвода, фурманка, калёсы, драбіны, параконка; дрында, калымага (разм.); калясніца (уст.) / для перавозкі людзей: каляска, пралётка, брычка, каламажка, двуколка, карэта, экіпаж, дыліжанс, кабрыялет, фаэтон, ландо, шарабан, рыдван, дрожкі; таратайка (разм.); лінейка (уст.) / для перавозкі грузаў: фургон, арба, мажара, кары, мары; фура (уст.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)