калупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што (разм.).
Падчэпліваючы чым-н., аддзяляць, аддзіраць што-н., рабіць у чым-н. паглыбленне.
К. зямлю.
|| аднакр. калупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
калупа́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
		| Цяперашні час | 
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
		
			| 1-я ас. | 
			калупа́ю | 
			калупа́ем | 
			
		
		
			| 2-я ас. | 
			калупа́еш | 
			калупа́еце | 
			
		
		
			| 3-я ас. | 
			калупа́е | 
			калупа́юць | 
			
		
| Прошлы час | 
	
		
			| м. | 
			калупа́ў | 
			калупа́лі | 
		
		
			| ж. | 
			калупа́ла | 
		
		
			| н. | 
			калупа́ла | 
		
	
| Загадны лад | 
	
		
			| 2-я ас. | 
			калупа́й | 
			калупа́йце | 
		
	
| Дзеепрыслоўе | 
	
		
			| цяп. час | 
			калупа́ючы | 
		
		
 
Крыніцы:
	
		dzsl2007,
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
калупа́ць несов., разг. копа́ть, ковыря́ть; колупа́ть
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
калупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Разм.
1. Падчэпліваючы чым‑н. вострым, аддзяляць, абдзіраць што‑н.; рабіць у чым‑н. паглыбленне. Калупаць тынкоўку. □ [Рымша] палкаю выводзіць літары, калупае зямлю каля сцяны млына. Гурскі. [Даніла] збянтэжана калупаў відэльцам хлебную скарынку. Дуброўскі. // Капаць, ускопваць. «Рана бабка свае градкі калупае», — падумаў [Васіль]. Шамякін. — Ну, тайга, дык тайга, нарабілі мы сабе курані і пачалі сяк-так сек[чы] лес ды калупаць зямлю паміж пнёў. Галавач. // а таксама чым і без дап. Капацца, корпацца ў чым‑н., дастаючы адтуль што‑н. Пшыбыцкі сеў, пачаў калупаць нейкай трэсачкай у зубах. Курто.
2. перан. Разм. (у спалучэнні са словамі «зямля», «зямелька» і пад.). Займацца земляробствам, весці гаспадарку. [Змітрок:] А з мяне даволі таго, што я ёсць: што ж будзе, калі ўсе ў прафесары пададуцца? А зямельку хто будзе калупаць? Губарэвіч. Я ніколі не памятаю .. [бацькі] за плугам ці з касой у руках, хаця, відаць, і ён часамі калупаў зямлю. Корбан.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
Калупа́ць ’падчэпліваючы чым-н. вострым, аддзяляць, абдзіраць што-н.; рабіць у чым-н. паглыбленне’, ’капаць, ускопваць’, ’капацца, корпацца ў чым-н., дастаючы адтуль што-н.’ (БРС, ТСБМ, Бяльк., Касп.; бешан., Нар. сл.; Радч.; Сержп.; Федар. Рук.; Шат.), укр. колупати, рус. колупать ’тс’. Трубачоў (Эт. сл., 10, 160) на падставе польск. дыял. kolupać і ўсх.-слав. лексем дапускае рэканструкцыю прасл. kolupati. Верагоднасць такога рашэння нязначная, паколькі статус польск. слова няясны. Карловіч памячае яго як запазычанне з фіксацыяй у мове палякаў на перыферыі (за межамі моўнай тэрыторыі). Слаўскі гэту лексему не разглядае. Большую цікавасць выклікае польск. дыял. klupać ’калупаць’, асабліва ў сувязі з бел. клупаць і рус. клупать, аднак статус польск. слова няясны. Не вельмі ясны і статус дыялектных значэнняў; не выключана, што яны ў большасці другасныя. Асноўныя факты былі вядомыя этымолагам вельмі даўно і першыя спробы этымалогіі (Міклашыч, Мацэнаўэр і інш.) пакуль што не знайшлі альтэрнатывы. Трубачоў (там жа) лічыць, спасылаючыся на Фасмера, 2, 298, што слова ўтворана складаннем прэфікса ‑ko і дзеяслова *lupati. Сабалеўскі (Slavia, 5, 444) меркаваў аб гаплалогіі з кололупати, аднак з гэтым нельга нагадзіцца і з пункту погляду фармальнага і семантычнага крытэрыю. Паколькі папулярная ў апошні час думка адносна вялікай архаічнасці падобных прэфіксаў надзейна не пацвярджаецца, фактычна няма прычын лічыць разглядаемае слова праславянскім.
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
калупаць; поркаць, корпаць (разм.); длубаць (абл.)
 Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.) 
ковыря́ть несов. калупа́ць;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
колупа́ть несов., прост. калупа́ць;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
заковыря́ть сов., разг. пача́ць калупа́ць, закалупа́ць.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
калупа́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. калупаць, калупацца.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)