кале́гіум
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кале́гіум |
кале́гіумы |
| Р. |
кале́гіума |
кале́гіумаў |
| Д. |
кале́гіуму |
кале́гіумам |
| В. |
кале́гіум |
кале́гіумы |
| Т. |
кале́гіумам |
кале́гіумамі |
| М. |
кале́гіуме |
кале́гіумах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кале́гіум м., уст. колле́гиум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кале́гіум, ‑а, м.
Уст. Тое, што і калегія (у 2, 3 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)