казё́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. казё́нны казё́нная казё́ннае казё́нныя
Р. казё́ннага казё́ннай
казё́ннае		 казё́ннага казё́нных
Д. казё́ннаму казё́ннай казё́ннаму казё́нным
В. казё́нны (неадуш.)
казё́ннага (адуш.)		 казё́нную казё́ннае казё́нныя (неадуш.)
казё́нных (адуш.)
Т. казё́нным казё́ннай
казё́ннаю		 казё́нным казё́ннымі
М. казё́нным казё́ннай казё́нным казё́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

казённы, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да казны (у 1 знач.); дзяржаўны.

Казённая маёмасць.

2. перан. Бюракратычны, фармальны (неадабр.).

Казённыя адносіны.

○

Казённая палата — губернская ўстанова па падатках у царскай Расіі.

Казённая частка (спец.) — задняя частка агнястрэльнай зброі, з якой яна зараджаецца.

|| наз. казённасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

казённы в разн. знач. казённый;

~ная зямля́ — казённая земля́;

~нае абмундзірава́нне — казённое обмундирова́ние;

~нае выхава́нне — казённое воспита́ние;

○ ~ная часць — казённая часть;

к. дом — казённый дом;

◊ но́гі не ~ныя — в нога́х пра́вды нет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казённы, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які мае адносіны да казны, належыць ёй; дзяржаўны. Казённая зямля. Казённыя грошы. Казённы лес. // Які выдаецца з казны, за кошт казны, дзяржавы. Казённае абмундзіраванне. □ Цесляры выбягалі з баракаў, размахваючы казённымі сякерамі. Чорны. // Які аплачваецца казной. Казённая кватэра.

2. Уст. Які знаходзіўся на дзяржаўнай службе. На гасцінцы, у вярсце ад чыгункі, стаяла хата казённага лесніка Лукаша. Колас.

3. перан. Неадабр. Бюракратычны, фармальны. Казённы падыход да справы. Казённае выхаванне. // Пазбаўлены арыгінальнасці; банальны. Казённая мова. Казённыя фразы.

•••

Казённая палата гл. палата.

Казённая частка гл. частка.

Казённы дом гл. дом.

Ногі не казённыя гл. нага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аказёніцца, ‑ніцца; зак.

Разм. Набыць казённы характар, стаць сухім, фармальным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аказёніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Надаць чаму‑н. казённы характар, зрабіўшы сухім, фармальным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казённако́штны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Якога вучылі і трымалі на сродкі казны, за казённы кошт. Казённакоштны семінарыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Службо́вік ‘кілішак’, службо́вая чарка ‘чарка ёмістасцю 100 грам’ (Скарбы). Да службовы (гл. служба), відаць, пераўтварэнне старога казённы, г. зн. ‘мера, зацверджаная дзяржавай (казной)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

казённый в разн. знач. казённы;

казённая земля́ казённая зямля́;

казённые де́ньги казённыя гро́шы;

казённое обмундирова́ние казённае абмундзірава́нне;

казённое воспита́ние казённае выхава́нне;

казённый язык казённая мо́ва;

казённая пала́та казённая пала́та;

казённая часть казённая ча́стка;

казённый дом казённы дом;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

казёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Уст.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі — казённы вінны магазін.

2. Гарэлка, якую прадавалі ў такіх магазінах. За чаркай казёнкі незнаёмы расказваў у карчме, як ён калісьці служыў у гэтым самым Міры фурманам-паштальёнам. Мальдзіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)