з’езджаны - Пошук

з’е́зджаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	з’е́зджаны	з’е́зджаная	з’е́зджанае	з’е́зджаныя
Р.	з’е́зджанага	з’е́зджанай з’е́зджанае	з’е́зджанага	з’е́зджаных
Д.	з’е́зджанаму	з’е́зджанай	з’е́зджанаму	з’е́зджаным
В.	з’е́зджаны (неадуш.) з’е́зджанага (адуш.)	з’е́зджаную	з’е́зджанае	з’е́зджаныя (неадуш.) з’е́зджаных (адуш.)
Т.	з’е́зджаным	з’е́зджанай з’е́зджанаю	з’е́зджаным	з’е́зджанымі
М.	з’е́зджаным	з’е́зджанай	з’е́зджаным	з’е́зджаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

з’е́зджаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	з’е́зджаны	з’е́зджаная	з’е́зджанае	з’е́зджаныя
Р.	з’е́зджанага	з’е́зджанай з’е́зджанае	з’е́зджанага	з’е́зджаных
Д.	з’е́зджанаму	з’е́зджанай	з’е́зджанаму	з’е́зджаным
В.	з’е́зджаны (неадуш.) з’е́зджанага (адуш.)	з’е́зджаную	з’е́зджанае	з’е́зджаныя (неадуш.) з’е́зджаных (адуш.)
Т.	з’е́зджаным	з’е́зджанай з’е́зджанаю	з’е́зджаным	з’е́зджанымі
М.	з’е́зджаным	з’е́зджанай	з’е́зджаным	з’е́зджаных

Кароткая форма: з’е́зджана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

з’е́зджаны

1. изъе́зженный; исколешённый;

2. изъе́зженный;

1, 2 см. з’е́здзіць ^{2, 3}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’е́зджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад з’ездзіць (у 2 знач.).

2. у знач. прым. Сапсаваны доўгай або неакуратнай яздой. З’езджаныя шыны. □ [Пніцкі] цэлую.. вясну не браўся за пугу, каб наганяць свайго з’езджанага каня. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изъе́зженный

1. прич. аб’е́зджаны, вы́езджаны; з’е́зджаны, раз’е́зджаны, разбі́ты; см. изъе́здить;

2. в знач. прил. (ухабистый) з’е́зджаны;

изъе́зженная доро́га з’е́зджаная даро́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ По́длабка ’планка, якая прыбіваецца пад з’езджаны полаз у санях’ (Мат. Гом.), подпапка ’тс’ (Сцяц.). Відаць, таго ж паходжання, што і падлу́бак ’планка на полаз’, каранёвая частка якіх выступае таксама ў надставіш ’вузкая планка, што набіваецца на капылы паверх вязоў’, надулубкі ’вязок ў санях’, падубець ’памаразень’, што ідэнтыфікуецца з ‑сіьІЬ‑, гл. даўбаць ’дзяўбаць, рабіць выемку’ (Цыхун, SOr, 39, 281), параўн. таксама надаўб, падпанкі. Сцяцко выводзіць подпапка ад падлапіць ’даць латку’ (Сцяцко, СНЛ, 183). Хутчэй за ўсё — народнаэтымалагічнае асэнсаванне, гл. лапіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum