изъе́зженный

1. прич. аб’е́зджаны, вы́езджаны; з’е́зджаны, раз’е́зджаны, разбі́ты; см. изъе́здить;

2. в знач. прил. (ухабистый) з’е́зджаны;

изъе́зженная доро́га з’е́зджаная даро́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)